Estanque de tormentas (Eros/Thánatos) ten como tema central o proceso creativo en canto dualidade, coma un impulso de vida e morte. Os poemas son concibidos coma fotografías rápidas da alma nun instante concreto que axunta situacións, sensacións ou imaxes; por exemplo, a visita a unha exposición de Gustav Klimt introduce o dourado na paleta de cor do autor. Todo acto é así unha decisión creativa, unha tensión inconsciente entre o ideal e o real. A sinestesia e as alusións á pintura, á fotografía, á música e ó cine sucédense, marcando unha cadencia que leva á segunda parte do poemario, atravesado polos límites do ser humano, a inutilidade da experiencia e a dor, pero sobre todo, polo testemuño da morte do pai e a imposibilidade do retorno.

Comparte este producto

Estanque de tormentas (Eros/Thánatos) ten como tema central o proceso creativo en canto dualidade, coma un impulso de vida e morte. Os poemas son concibidos coma fotografías rápidas da alma nun instante concreto que axunta situacións, sensacións ou imaxes; por exemplo, a visita a unha exposición de Gustav Klimt introduce o dourado na paleta de cor do autor. Todo acto é así unha decisión creativa, unha tensión inconsciente entre o ideal e o real. A sinestesia e as alusións á pintura, á fotografía, á música e ó cine sucédense, marcando unha cadencia que leva á segunda parte do poemario, atravesado polos límites do ser humano, a inutilidade da experiencia e a dor, pero sobre todo, polo testemuño da morte do pai e a imposibilidade do retorno.

Comparte este producto